“Ik heb die leerstof niet gezien, meneer!” En nu?

Voelt u hem komen? Drie tot zes (6!) maanden zonder leerstof, zonder prikkeling, zonder enige vorm van bevrediging van natuurlijke nieuwsgierigheid…. Drie tot zes maanden van training in aangeleerde hulpeloosheid… Drie tot zes maanden van een bevestiging dat er vooral alles moet aan gedaan worden om niét te evolueren…

Overdrijven we? Zeker wél voor de hard werkende voorbeeldige leerling zonder achterstand. Zeker overdrijven we als het gaat om de verstandige gemotiveerde leerling. Gelukkig maar…

Is afstandsonderwijs alleen maar afstand creërend?

Evenwel zijn er, spijtig dan weer, ook anderen. Voor wie het voor de covid-19 maatregelen al geen sinecure was om méé te zijn, voor wie hun motivatie al niet om van de daken te schreeuwen was, die leren als een noodzakelijk doch ongezellig tijdverdrijf zagen. Voor hen is een abrupte stilstand veelal verworden tot een permanente toestand van passiviteit of van ontmoediging. Voor hen was en is afstandsonderwijs alleen maar… afstand creërend.

Afstand van mekaar, van hun leraren en van enige interesse. In vele gevallen waren ouders de pineut en, dikwijls met succes, maar veelal met de moed der wanhoop kropen zij op tegen de soms bergen leerstof of die wel moesten gecheckt worden. Werkwoorden als: aanmoedigen, stimuleren, dreigen werden dapper vervoegd. Met fierheid bij succes, met ijdele hoop indien zonder positief gevolg.

Bij deze laatsten was en is “het gat” gevallen. Een nog grotere achterstand, nog meer zorgen over nabije en verdere toekomst. Zeker is het kleine virus in hoofde verantwoordelijk voor de gevolgen op leervlak. Maar ook overheid en scholen hebben boter op hun hoofd. Vele scholen hebben de schade beperkt de laatste weken, maar heel wat leraren of instituten zijn daar niet in geslaagd. En de lange (verdiende?) vakantie komt op de koop toe verder roet in het didactische eten gooien.

Snel overgestapt naar volledig les geven

Leerwijzer bleef en blijft niet bij de pakken zitten en gaat regelrecht in tegen passiviteit en lijdzaam toezien. Ons héle team heeft van bij het begin zeer actief ingezet op strikt opgevolgd les geven via videocommunicatie. Daarbij zijn we van zodra het kon, en dat is vroeger dan alle andere scholen, overgestapt naar volledig les geven, niet partieel, niet tijdelijk, maar voor àlle leerlingen, op internaat. Bubbels werden gerespecteerd (een kwestie van zeer goed voorbereiden en perfect communiceren) alsmede alle maatregelen van de Veiligheidsraad.

Maar… met een hart voor leerlingen en dat is niét ze thuis houden, doch ze in de gelegenheid stellen om hun inspanningen en daardoor zelfvertrouwen volop te laten renderen. Onze jarenlange ervaring met differentiëren en aanpassen aan elke leerling stelden ons in staat om deze troef volop te spelen.

What’s next?

En we stoppen niet. Wat er ook op ons afkomt: zowel in de grote vakantie als in volgend schooljaar zal de decennialange ervaring van de stichters, gekoppeld aan een vernieuwend en enthousiast team van familiale opvolgers, ondersteund door een vooruitstrevend leraars-en begeleidingscorps, eigenwijs telkens vooruitschrijden op de leerladder, welke omstandigheden buiten onze wil ook ons pad zullen kruisen.